1,5 yaşa doğru

Artık karşımızda bir EFE var ki sormayın. Kararları, 'hayır'ları, istiyorum'ları olan, kızdımı kızan, birşeyi istiyorsa elimizden tutup bizi götüren, istediğini alan bir EFE.
Akıl fikir sokakta her daim. Onu sokağa götüren herkes kahraman.
Zaman akıp geçiyor, artık neredeyse 1,5 yaşına geldi. Gelişimle, değişimle dolu geçen 1,5 yıl.
Bize yaşamadan bilemeyeceğimiz birsürü birbirinden güzel duyguyu yaşatan 1,5 yıl.

Bir canın dünyaya gelmesi ne kadar mucizevi ise büyümesini izlemekte bir o kadar mucizevi ve büyüleyici.

Allah'a hergün bana 'ANNE' olmayı nasib ettiği için şükrediyorum, isteyen herkese hayırlısı ile versin dilerim.

...

En favori 2 şarkımız var (ailece -Koray,ben,Lia- severek söylüyoruz :)
1) 118.0
Kop yanıma geliver, kop yorulma soruver.
Bak elinde tüm Türkiye 118 .0 le.
Kop yanıma geliver, hop yorulma soruver.
118 .0 .0 .0 bilmiş .0.
Oyero kop hadi ara, kop hadi ara.
Bilmiş .0, 118 .0 .0 bilmiş seksen.

2) PEPE
Çişimiz Tuvalette
Kakamız Tuvalette
Artık Kimse Yapmıycak
Altındaki Beze

Favori yiyeceklerimiz var:
- Zeytin
- Cherry domates
- Peynir
- Çubuk & Balık Kraker
- Yoğurt çorbası
- Muz
- Elma suyu

Favori oyuncaklarımız:
- Araba anahtarları
- Kredi kartları
- Boş meşrubat şişeleri
- Cep telefonu & Kumandalar

Yapmaktan hoşlandıkları:
- Direksiyon başına geçmek, banyo yapmak, gezmek - gezmek - gezmek, dolap/çekmece boşaltmak

Şimdilik bizden bu kadar. Haftaya izne ayrılacağım. 2 hafta oğlumlayım. Lia'da gidiyor bir dahaki haftasonu. Belki beraber tatile de gideceğiz. Henüz belli değil. Ama dolu dolu Efe ile olacağım, bu bile yeter bana. Ayrıca Serkan-Damla geldi, Ayda geldi, Erenalp geldi.

Esnaf Babanın Esnaf Oğlu

Artık bu parmak uff oldu postunu görmek istemediğimden neşeli bir post yazıp konuyu dağıtmak istedim. Zira belirtmeden geçemeyeceğim bir konu var: Efe parmak olayının farkında ve "ufff olmuş" & "parmak" kelimeleri geçince hemen parmağını gösteriyor ve parmağa bir öpücük bekliyor.
Bu sabah TRT Çocuk'da peppe şarkıları çalıyordu, salona girdim, baktım bizimki dönerek dans ediyor... Alem bu bebek milleti valla... Dün, anneannemle kah evde kah bahçede Lia ile piknik şeklinde evde geçiren oğlum bugün babaannesine gitti. Çıkışta onları almaya gidicem. Onu almaya gittiğimi bildiğinden, orada da parkta bahçede keyfi yerinde olduğundan, beni görünce kucağıma gelmek istemiyor. Resmen kaçıyor elimden :))
Aşağıdaki fotoğraflar Gönül Ablasının dükkanında çekilmiş. Pozlar harika.

Şuan çok önemli bir görüşme yapıyorum

Dur bakim şu adamın telefon numarası kaçtı?

;)

Parmağımız ufff oldu :(

Son postumdan bu yana Efe yine değişti desem yeridir. Evde sürekli bak Efe ne yaptı? Bak şimdi nasıl anlıyor beni? gibi birbirimize sürekli birşeyler göstermekteyiz. Eğer ondan ne istediğimizi biliyorsa (kumanda, telefon, ayakkabıları gibi) onu bulup getiriyor hemde evin neresinde olursa olsun. Birde kızma, sinirleme huyu geliştirdi. Ayak direme seanslarımız var!.. Şaka gibi adam resmen tutturuyor.

Geçen hafta çok sevgili doktorumuz Alev Hanım'da randevumuz vardı. Yine tek tek saydı, bunu yapar bunu yapar, haftaya böyle ister, akşama böyle yatar... Artık gece uykusundan önce tüm eve iyi geceler dilemeliymişizki herkesin uyuyacağına kanaat getirsin & ikna olsun. Bizde ufaktan başladık. Gerçekten kendi odasına gitme ve uykuya geçme eğilimi var kendisinde de.

Dün anne olmakla ilgili en zor deneyimlerimden biri yaşadım diyebilirim. Dün babalar günüydü, tüm babalar bizde kahvaltıdaydık. Soframız babamızın aldığı güzel papatyalarla son derece şıktı. 

Keyifli bir kahvaltıdan sonra biraz açık hava için İncek yollarına düştük. Efe halinden gayet memnundu, bizde sırayla kendisine eşlik ettik. Ama gittiğimiz yerin otopark'ında başka bir aracın kapısına elini sıkıştırınca, bütün keyfimiz kaçtı. Parmak ucu morardı, şişti. Hepimiz ayrı ayrı "Olur böyle şeyler" "Çocuk böyle büyür" dediysekte içimiz yandı. Eve giderken yolda uyudu sonra da evde uykusuna devam etti. Şükür gece uyanır ağlarmı endişelerimiz boşunaymış, güzel uyudu. Sabah babası parmağını inceliyordu, hareketlerini vs. derken doktorumuza mesaj attım. O da Güven Hastanesine götürün, bir görsünler deyince. Onlar sabahtan hastaneye gitti, bense işe. Aklım tamamen oğlumda olunca, telefon gelene kadar, öylece bekledim. Çok şükür kırık, çıkık yokmuş. Ama ağrısı olur, Calpol verin demiş doktor. Yine ucuz atlattık, Allah beterinden saklasın, hem benim evladımı, hem de tüm evlatları. "Evladının eline iğne batsa canı yanar anne babanın" dedikleri buymuş meğer.

Şimdi keyfi yerindeymiş... Benimde aklım evde. Bir an önce akşam olsa...

CANIM AŞKIM

SEN HARİKA BİR BABA OLDUN

HENÜZ BİZİM BIDIRIK SANA ANLATAMIYOR DERDİNİ
AMA EMİNİM

KONUŞSA

"İYİ Kİ VARSIN BABACIM"

DERDİ...

SENİ ÇOK SEVİYORUM

SELEN-EFE 

Efe büyüyor

Yazının başlığı beni epey düşündürdü sonunda böylece yazıverdim.
Hergün birbirinden farklı bir EFE ile uyanıyoruz, hergün yeni birşeyler öğreniyor, bizde bu süreci geçiren her anne baba gibi şaşkınlık, hayranlık ve sevgi ile oğlumuzu izliyoruz... İşte son günlerden birkaç fotoğraf...

Lia hergün çöp dökerde Efe bunu kopyalamazmı? Canlısı daha komik :))

Efe'cik direksiyon başında bu kısmı güzel ama bunun birde eve dönüşü var!!!...

Lozan Parkta ağaçlara sarılırken. Tam o anı yakalayamadım :(



O kadar fotoğraf çekersen al sana çocuk böyle artist olur!..



Yer:365... Değme Efe'nin keyfine...

Lia ile 365'deki trene bindiğinde...

Ayaklara özgürlük

Yaz mevsimi artık yavaştan göz kırpmaya başladı ama evimiz biraz serin olduğundan bizim eve yaz henüz hiç gelmedi. Efe kıştan beri kat kat giyindiği için kollarının çıplak olması, şort giymek filan ona epey enteresan geliyor. Son numarası üstündeki kıyafetleri çıkartmak ama özellikle ÇORAP :) Yaşasın ayakların özgürlüğü sonra da son sürat kaç bakalım, çıpır çıpır, değme keyfine.
Onun deniz ve kum ikilisi ile karşılaşacağı günü merakla bekliyorum... Keyifli ve süper yorucu olucak onu da biliyorum. Sanırım Temmuz ayında Bodrum'da bu tecrübeyi yaşayacağız ;))
Son günlerin bir diğer haberi ise hayatında 2.kez kısaltılan saçları bebeğimin. Ancak berberde durmadığından önce sokakta sonra babanın dükkanından devam eden gözüyaşlı bir macera...
İşte son günlerden birkaç foto;

Babamla berber maceramız... Yer: Nenehatun Caddesi :))

Dedem, Babaannem, Amcam ve Annemlerle Hacı Arif Bey, bende büyüdüm beraber sofrada yemek yedik...

Babam yoğurtlu bulgurumu yedirirken annem dikkatimi dağıttı :))

Balkonda şişe kapmaca ;)

Bir Cumartesi gezmesi sonunda eve dönüş yorgunluğu

Sanırım biraz büyük, ama yakışmışşş!!

Hem emziğini yere atma diyorlar hem de uzatınca elimden almıyorlar, Anne al şunu elimden.

İşte parka da giderim, arkadaş da bulurum, siz beni ne sandınız?

Lia'yı çok seviyorum ama neden hep elimden tutuyor ki? Ben koşmak istiyorum.

Anneannem ve ben keyif yapıyoruz. Nadiren yerimde oturduğum an lardan biri