Çalışan anne olmak (Vol.3)

İşe gelmek üzere evden çıktığım bazı sabahlar içim biraz daha fazla burkuluyor, Efe'ciği evde bırakıp çıkmış olmak içimi acıtıyor, bu sabah gibi...

Ve de en çok ne hissettiğini merak ediyorum... Evet annem & babam hep gidiyorlar ama sonra da hep geliyorlar? mı diyor acaba?

Çalışan annenin yapması gereken, evden ayrılırken bebeğine tekrar geleceğini anlatması ve buna onu ikna etmesidir. Şüphesiz ki bu, sözel bir ikna yöntemi olmayacaktır. Onuncu aydan büyük bebekler obje devamlılığını kazanmıştır. Yani oyuncağı yere düşse de düştüğü yere bakmak sureti ile takip edebilmektedir. O halde anne kendini objeleştirmek sureti ile evden ayrılmalıdır. Bunun sağlanabilmesi için anne asla evden bebeğin arkasından ağlamasına engel olmak amacı ile 'sıvışarak' ayrılmamalıdır. Annenin 'sıvışarak' yani gizlice evden ayrılması halinde, çocuk anne ayrılırken ağlamamış olur ama annenin yokluğunu fark ettiğinde çaresizce onu arar. Bu da bebekte depresyona neden olur.(Prof.Dr.Sabiha Paktuna Keskin)

Eşime de sürekli 'hoşçakal Efe'ciğim, akşama görüşürüz' diyerek gitmemiz gerektiğini (tabi uzatmadan hızlıca bir öpücükle, fazla acı çekmesine asla sebep olmadan) anlatıyorum ki evladımız bize güvensin.

Bebekler 9 aydan önce bu ayrılma, annenin işe geri dönmesi olayını yaşarsa, travma şiddeti daha az oluyormuş. 

Çocuk ve babanın ilişkisi gelişimin temel taşlarındandır. Sağlıklı bir baba, anneyi mutlu eden, ona yardımcı olan babadır. Mutsuz, kendini yalnız bırakılmış, sevilmediğini hisseden bir annenin ve babanın çocuğu aynı duygularla büyür. (Prof.Dr.Bengi Semerci) 

Bizim babamız bu yönden tam 7x24 bir baba, günün her saati, oğlunun her türlü ihtiyacını severek karşılayan bir baba. Bu yüzden hem ben hemde Efe ayrı ayrı çok şanslıyız.