Bir gece önce nasıl uyudum uyandım bilmiyorum. Sabah saat 07:00 babaannen, baban ve ben yola düştük, araba sessiz, benim rahatlığım bi anda yerini binbir tane soruya bıraktı??? Odaya girdim, ameliyat önlüğü geldi ve tüm sevdiklerimden ayrılma vakti... Ameliyathane... ve fındık kurdum kollarımda...
Baban, seni yukarı odaya çıkarırlarken benim ameliyathaneden çıkmamı beklemiş, iyi olduğuma emin olmak için, bu beni çok mutlu etti. İşte sana birkaç fotoğraf bebeğim...Hastanede çok ziyaretçimiz oldu, babaannen, deden, anneannen, deden, amcan, inci anneannen ve arkadaşlarımız eşimiz dostumuz, bizi hiç yalnız bırakmadılar. Sen henüz gece ile gündüz bilmediğin için sürekli uyuyup aklına esince de uyanıp ağlıyordun, daha yeni tanışıyordun dünya ile, bizde seninle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder