Sonunda Pazartesi sabahı eve çıktık. Odamızda sana park yatağı hazırlamıştım yatarsın diye ama ne mümkün sen içinde mini minnacık kaldın. Bir tane sepetimiz vardı hemen onu çıkardık. Sen tam tamına 3 ay bunda yattın. Mevsim kıştı ve seni ısıtmamız gerekiyordu. Odaya bir tekerlekli kalorifer yaktık, kombiyide var gücüyle açtık. Odanın ısısını ölçüyorduk sürekli. Bende giderek toparlamaya başlamıştım. Alışmaya başlıyorduk yavaş yavaş...
Derken 40’ın oldu... İşte sana birkaç foto... Evimizde dua okuttuk, sende gelen hocaya güldün sanki anlamış gibiJ
Doğum iznim hiç bitmeyecek gibi geliyordu. Kış yavaş yavaş bitmeye başladı bizde artık yavaş yavaş dışarı çıkmaya başladık. Sık sık 365 AVM’ye gidiyorduk. Biraz dolaşıp yemek yiyip dönüyorduk. Bakıcımız Lia’dan bahsetmeye başlasam iyi olucak. Önce o da sana yaklaşmaya çekiniyordu bizde herşeyi kendimiz yapmaya çalışıyorduk ama zaman geçtikte alıştık. Ve onun sana ne kadar sevgi dolu ne kadar güzel baktığını gördük. O da bizim için çok büyük bir şans! Deden babaannen, Deden anneannen her fırsatta seni görmeye geliyorlardı. Sonra dayın ve yengen geldiler, Norveçten 40’ın olduğu zamandı. Sonra halan geldi kuzenin Erenalp ile.
Artık düzenimiz oturmaya başlamıştı diyebilirim. Bu arada ne yazık ki baban uykusuzluktan ve yorgunluktan sanırım zona çıkardı. Bir süre evde karşılaşmadan aynı havayı solumadan yaşadınız. Neyse hepsini atlattık şükür.
Günlerim seninle dolu dolu geçiyordu bebeğim. Uzun saatler uyuyordun gelen giden derken... İznim bitti... 1.Temmuz.2011 Cuma günü işbaşı yaptım evden gözyaşları ile çıkarak. O sabah hissettiklerimi aslında her sabah hissediyorum alışmaya çalışarak. Sana sürekli işyerindeyken birşeyler satın almak, satın almasam bile bebe mağazalarına girmem ondan aklım fikrim sende aslında ama senin için çalışıyorum bebeğim. Evde sana Lia bakıyor, anneannem neredeyse hergün bize gidiyor ve Lia’yı gözlemliyor. Arada babaannende geliyor. Herkes her zaman seninle bebeğim.
 |
| Turist Ömer'im benim... |
 |
| Lia & Efe :)) |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder